آرزوى دلم این است: سخندان باشم

پیش روى همه‌کس با لب خندان باشم (1)

زندگیّم گذرد پیش ادیبان جهان

در حضور همگان بلبل دَستان باشم (2)

همچو بلبل همه‌جا نغمه بخوانم بر گل

یا که در باغ اِرَم، مرغ غزلخوان باشم (3)

سعى کردم که شَوم خِضر رَه دلدارم

هر زمانى به سرِ چشمه‌ی حیوان باشم (4)

مرغ عشقم، همه‌جا «هوْهو» و «حقْ‌حق» گویم

تا ز لطف و کَرَمش محضر جانان باشم (5)

گله بر کس نکنم از قلم تقدیرش

زآنچه داده است به من، راضى و شادان باشم (6)

با مناجات و دعا عمر به پایان ببرم

پیش ارباب ادب، قارى قرآن باشم (7)

خواهم از حق که مرا عاقل و فرزانه کند

تا که عالم شَوَم و صاحب عرفان باشم (8)

شکر درگاه خدا هر چه کنم، کم باشد

ز صفا در همه‌جا شاکر رحمان باشم (9)

من، «بِنیسى»، که شب و روز شَکَر می‌ریزم

بهر آن است که از لطف تو شادان باشم

1)‌ سخندان: سخن‌شناس، کسی که ارزش و مرتبه‌ی سخن را می‌داند.
2) ادیب: سخن‌شناس. دَستان: داستان، سرود، آواز.
3) نغمه: آواز، ترانه. ارم: بهشت.  به حضرت موسای پیامبر ـ علیه السّلام. ـ بیان کرد. ره: راه. خضر ره دلدارم: مقصود، هدایت‌کننده‌ی راه خداوند والا است. چشمه‌ی حیوان: چشمه‌ی زندگی که بر طبق نقل، حضرت خضر ـ علیه السّلام. ـ از آب آن نوشید و عمر جاودانه پیدا کرد.
5) مرغ عشق: پرنده‌‌ی کوچکی که همیشه با همسرش زندگی می‌کند و اگر او را از همسرش جدا کنند، زود افسرده می‌شود و می‌میرد و برای همین، «مرغ عشق» نامیده می‌شود. «هوهو»: مخفّف «هُوَ هُو» و به معنای «او، او است»، آواز برخی از پرندگان، جمله‌ای عرفانی درباره‌ی خدا. «حق‌حق»: تکرار «حق» که یکی از نام‌های خدا است. کرم: بخشش، بزرگواری.
6) تقدیر: سرنوشتی که خدا معیّن می‌کند و پیش می‌آورد.
7) ارباب: بزرگان. ادب: روش پسندیده، فضل و معرفت.
8) فرزانه: حکیم، دانشمند.
9) شاکر: شکرگزار. رحمان: خداوند مهرْبان.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.